Objęcie nowej klasy wychowawczej to jedno z ważniejszych i bardziej odpowiedzialnych zadań w pracy nauczyciela. Od pierwszych dni nowego roku szkolnego to właśnie wychowawca staje się osobą, która ma za zadanie nie tylko zapoznać się z uczniami, ale przede wszystkim zbudować z nimi zgrany zespół, wspólnotę opartą na wzajemnym szacunku, zaufaniu i wspólnych wartościach.
Dział: Klasa i ja
Science on Stage to europejska inicjatywa edukacyjna, której początki sięgają roku 2000. Wówczas w CERN w Genewie zorganizowano pierwszy festiwal Physics on Stage jako odpowiedź na rosnące obawy o spadające zainteresowanie młodzieży przedmiotami ścisłymi. Od 2005 r. wydarzenie funkcjonuje pod nazwą Science on Stage i obejmuje wszystkie przedmioty STEM (nauki przyrodnicze, technologię, inżynierię i matematykę), a w ostatnich latach także sztukę, promując innowacyjne podejście do nauczania. Inicjatywa ta wyróżnia się interdyscyplinarnym podejściem, łącząc nauczycieli różnych specjalności. Wspólnie z uczniami prezentują oni projekty, które integrują wiedzę z różnych dziedzin nauki, co sprzyja holistycznemu podejściu do edukacji i pokazuje, jak różne obszary nauki przenikają się i uzupełniają.
W świecie, w którym uczniowie zmagają się z nadmiarem informacji, przebodźcowaniem i coraz krótszym czasem koncentracji, tradycyjne metody nauczania coraz częściej zawodzą. Wiedza przekazywana liniowo, w suchych punktach prezentacji rzadko zostaje w pamięci na dłużej. Co innego historia – opowieść, która porusza, wciąga i zostaje z nami na długo po tym, jak gaśnie światło projektora.
Hejt nie jest zjawiskiem nowym. Ludzie doświadczali przemocy słownej od zarania dziejów, zanim słowo „hejt” na stałe zagościło w słownikach. Zjawisko to ma głębokie zakorzenienie w historii kultury, relacjach społecznych, religijnych, politycznych i rodzinnych. Już przecież od czasów starożytnych przemoc (zarówno fizyczna, jak i werbalna) była integralną częścią życia społecznego. W antycznej Grecji czy Rzymie agresja słowna była elementem życia politycznego – obelgi na agorze czy oszczerstwa wobec rywali były na porządku dziennym. Przemoc fizyczna wobec niewolników czy „niższych klas” była nie tylko tolerowana, ale i systemowo uzasadniana. Przez wieki wcale nie zrobiło się lepiej. Epoki kolonializmu i nacjonalizmu przyniosły systemowe formy dehumanizacji – od rasistowskiej retoryki po pogromy i propagandę wojenną. Obraźliwe słowa stawały się narzędziem władzy.
Kiedy na jednej ze streamowych platform filmowych pojawił się serial Dojrzewanie, w internecie zawrzało od nagłówków artykułów typu: „Przerażający”, „Każdy rodzic powinien go obejrzeć”, „Wbija w fotel”, „Nie mogłam się po nim pozbierać”. W zasadzie na temat bohaterów i fabuły tej produkcji wypowiadali się wszyscy – od rodziców, poprzez nauczycieli, wychowawców, psychologów i socjologów. Czy ich spojrzenie było podobne? Nie. Dlaczego? Ponieważ każdy patrzył na tę historię przez inny pryzmat.
Tradycyjne lekcje, gdzie nauczyciel mówi, a uczniowie słuchają, coraz częściej ustępują miejsca bardziej angażującym metodom nauczania. Jedną z nich jest praca projektowa – sposób na naukę przez działanie, współpracę i kreatywność. Dzięki niej uczniowie mogą wcielić teorię w życie, samodzielnie poszukiwać rozwiązań i rozwijać umiejętności, które przydadzą im się nie tylko w szkole, ale i w dorosłym życiu. W tym artykule postaram się pokazać, jak praca projektowa działa w praktyce, dlaczego warto ją stosować i jak sprawić, by była skuteczna i inspirująca dla uczniów.
Lekcja wychowawcza to najważniejsza lekcja w tygodniu. Można porozmawiać z uczennicami i uczniami na tematy typowo życiowe, poznać ich punkt widzenia czy zainspirować do podejmowania różnych działań. Chociaż często taka lekcja kojarzy się z nadrabianiem dokumentacji w e-dzienniku czy wyjaśnianiem sporów i waśni, to warto przyjrzeć się jej bliżej, by mogła się stać realnym czasem na budowanie relacji, kształtowanie pożądanych postaw i zachowań czy rozwijanie pasji.
Praca nauczyciela to nie tylko prowadzenie lekcji. To także godziny spędzone na przygotowywaniu materiałów, sprawdzaniu prac, wymyślaniu zadań, analizowaniu postępów uczniów… A do tego jeszcze zebrania, dokumentacja i niekończące się e-maile. Brzmi znajomo? Jeśli tak, to mam dobrą wiadomość: sztuczna inteligencja może odciążyć Cię w wielu z tych obowiązków, oszczędzając Twój czas i energię.
ESEP (European School Education Platform) to platforma edukacyjna, która powstała z myślą o wspieraniu współpracy nauczycieli i uczniów z różnych krajów Europy. Zastępując dotychczasową platformę eTwinning, ESEP jest miejscem, w którym szkoły mogą realizować projekty międzynarodowe online, a uczniowie rozwijać kompetencje i umiejętności.
Współpraca różnych instytucji odgrywa kluczową rolę w budowaniu jakości i marki współczesnej szkoły, która w sposób praktyczny powinna kształtować umiejętności potrzebne w dynamicznie zmieniającym się świecie. Integracja z lokalnymi i międzynarodowymi partnerami, uczelniami, instytucjami kulturalnymi oraz organizacjami pozarządowymi umożliwia szkołom transfer wiedzy i umiejętności, a także wzbogaca programy nauczania oraz stwarza możliwości rozwoju zarówno dla uczniów, jak i nauczycieli.